เรื่องดีๆๆ

เนื้อเรื่อง

อันที่จริงแล้วเรื่องสั้น (สั้นจริงๆนะครับ) นี้เป็นงานของวิชา time base media หน่ะครับผมมันเป็นงานกลุ่มที่ให้หาเรื่องสั้นมาแล้ว
ทีนี้เรื่องสั้นบางเรื่องเราไม่อาจจะสามารถนำมาเล่นได้เนื่องด้วยเหตุผลทางด้าน บุคคล สถานที่ เวลา และ งบประมาณในการถ่ายทำ
ทำให้ผมเกิดความคิดขึ้นมาอย่างหนึ่ง ว่าจะแต่งมันขึ้นมาเอง ในตอนแรกผมแต่งไว้เป็นแบบร่างให้เพื่อน
ใน กลุ่มได้อ่านกัน เพื่อแชร์ความคิด ว่าโอเคหรือยัง เพือนๆคิดว่ามันโอเคแล้ว แต่ยังคงยากอยู่ ผมเลยแต่งออกมาอีกเวอชั้น ในเวลาไร้เรี่ยกัน
ครั้งนี้ผมพยายามทำให้เรียบง่ายที่สุดและ ปรากฎว่ามันตอบโจทย์ที่ว่าเรื่อง บุคคล สถานที่ เวลา และ งบประมาณ ทุกอย่างมันพอที่จะทำ
ให้มันเป็นไปได้ และเมื่อ เอาเรื่องนี้ไปพรีเซนให้อาจารย์ดูนั้น เขาบอกยังต้องปรับแต่งอีกนิดให้มีความทันสมัยขึ้นอีกหน่อย

อย่างไรก็ตาม เวอชั่นนี้ จะว่าเป็น  ไดเรคเตอร์คัทก็ว่าได้ ผมได้ปรับปรุงเนื้อหาบางส่วนออก แต่ก็ยังคงความเป็น เรื่องดีๆ อยู่

อยาก จะขอให้ทุกๆท่านที่ผ่านเข้ามาอ่านในกระทู้นี้ช่วย แสดงความคิดเห็นทั้งในด้านของเนื้อหา ภาษา  และคลอบคลุมไปถึงเรื่องต่างๆที่คิดว่าผมพลาดไปด้วย ครับ
เพื่อให้เป็นการพัฒนาตัวเองในอนาคต

เรื่อง ดีๆ                                                                                                                                                                                  โดย Trane

กานเขาเดินเข้าไปในร้านแห่งหนึ่ง บรรยากาศโดยรอบดูวุ่นวาย ต่างกับตัวเขาที่ดูสงบนิ่ง

เขาไปยืนหยุดอยู่ที่หน้าเคาเตอร์ สั่งกาแฟ มอคค่าร้อน แก้วหนึ่ง ราคา50บาท มองดูในกระเป๋าในกระเป๋าตัวเขามีเงินอยู่ 60 บาท

เขาจ่ายเงินล่วงหน้าให้พนักงานไปเท่าราคากาแฟของเขาและรับใบเสร็จมา เขาเหลือบไปเห็นกล่องรับบริจาคใบหนึ่งที่ข้างในว่างเปล่า

ไม่ มีแม้สักคนที่จะบริจาค เมื่อหันกลับมามองที่กระเป๋าตังค์อีกครั้งหลนี้ เหลือเงินอยู่ 10 บาท เขานึกอะไรบางอย่างออกจึงขอปากกาจากพนักงาน

เขียน บางอย่างลงไปที่หน้าหลังของใบเสร็จ สลับกับห่อเหรียญเงิน 10 บาทนั้นด้วยใบเสร็จใบเดียวกัน หยอดลงไปในตู้รับบริจาค โดยที่หวังอะไรบางอย่างไว้
 
เป็นเวลาเดียวกันกับที่ กาแฟที่เขาสั่ง ปรุงเสร็จได้ไม่นาน เขาเดินออกมานั้งที่หน้าร้าน มันเป็นเก้าอี้ที่ตั้งไว้นั้งกลางแจ้ง นั้งอย่างสบายอารม

สลับกับ ชายหญิงคู่หนึ่งที่เดินเข้าไปในร้าน พวกเขาไปนั้งอยู๋ที่กลางร้านสั่งอาหาร เครื่องดื่มและนั้งคุยถึงเรื่องบางเรื่อง อย่างเงียบๆแต่ ดุเดือด

กาน ชายตามองกลับเข้าไปในร้าน ชายหญิงคู่นั้นมีปากเสียงกันดูท่าผู้หญิงจะเป็นฝ่ายที่อารมเสีย ต่างกับฝ่ายชายที่เป็นฝ่ายเกลี้ยกล่อมให้เธอใจเย็นๆ

ไม่มีเสียงใดๆ เร็ดรอดออกมานอกร้าน ทุกอย่างถูกแสดงด้วยลักษณะ ท่าทางการกระทำ ราวกับละครไบ้ ที่เขาถึงฉากต่อสู้ ทุกๆอย่างที่ดำเนินไปด้วยความดุดเดือด

กลับ มาสงบอีกครั้งเมื่อผู้ชายคนนั้น คุกเข่าลงแล้วหยิบอะไรบางอย่างออกมาจากกระเป๋ามันเป็นกล่องผ้ากำมะหยี่สีแดง ที่ข้างในมีแหวนฝังเพชรเม็ดโต

เขาบรรจงสวมมันเข้าที่นิ้วนางข้าง ซ้ายของหญิงสาว บรรยากาศเริ่มดีขึ้น หญิงสาวร้องไห้ด้วยความปริติยินดี คนในร้านรวมถึงพนักงานต่างยิ้มแย้ม เดินมาแสดงความยินดีกับ

ทั้งคู่ และแน่นอน รวมถึงตัวกานเอง ถึงแม้ว่าจะไม่ได้เดินเข้าไปแสดงความยินดีให้กับพวกเขาทั้งคู่  เขายิ้มอย่างเงียบๆ และเดินจากไปโดยทิ้งกาแฟแก้วที่เย็นชืด

ร้านแห่งนั้น พนักงาน กลุ่มคนในร้าน รวมถึงชายหญิงคู่นั้นไว้เบื่องหลัง จากไปอย่างเงียบๆ โดยที่ไม่มีใครรู้ว่าเขาไปไหน

ที่ ร้านกาแฟนั้นในเวลาเลิกทำการ พนักงานสองคนที่กำลังคุยกันถึงเรื่อง ของวันนี้ เกี่ยวกับชายหญิงที่ทะเลาะกัน และจบลงที่การขอแต่งงาน

พนักงาน คนหนึ่ง เหลือบไปเห็น ห่อกระดาษในกล่องรับบริจาค เขาเปิดกล่องและหยิบมันขึ้นมา ห่อกระดาษนั้นคือใบเสร็จที่ห่อคลุม เหรียญ 10บาทเอาไว้

ที่ใบเสร็จนั้นถูกเขียนไว้ว่า ขอให้มี " เรื่องดีๆ " เกิดขึ้น